Oeganda, te veel om op te noemen

Beste mensen,

Sorry dat het zo lang duurde voor weer een nieuw verhaal, maar ik maak zo veel dingen mee dat het me niet lukt altijd tijd te vinden om wat te schrijven. Dat maakt het nu ook wel weer lastig aangezien ik de afgelopen weken zoveel heb gedaan dat ik niet weet waar ik moet beginnen, dus hier een poging:

Allereerst is stage erg leuk. Ik begin nu langzaam de namen van de kinderen te onthouden en zij mij ook te herkennen. De activiteiten vinden ze super en vooral ballonnen en ballen vallen goed in de smaak. Aan de pisbroekjes ben ik nu onderhand ook wel gewend, een beetje desinfectiemiddel en weer schoner dan dreft. Af en toe word ik wel een beetje gek van het gehuil. Sommige kindertjes janken om het minste en geringste en als de ene net is gestopt gaat de andere vrolijk verder. Maar al met al zijn het hele lieve kinderen en ben ik blij dat ik voor deze stage heb gekozen.

Ook heb ik de afgelopen weken veel met de aunties gepraat. Dit is erg leerzaam aangezien ik nu een goed beeld heb hoe hun tegen de situatie aan kijken. Veel van hen hebben thuis ook eigen kinderen en zijn dus bijna 24 uur per dag moeder. Samen met Karlijn, een meisje van mijn stage, hebben we de aunties geinterviewd over hechting. Omdat de meeste kinderen wees zijn leek het ons intressant om te weten hoe de aunties tegen hechtingproblemen aan keken. Dit waren erg goede gesprekken waarin naar voren kwam dat een aantal kinderen meer problemen ervaarde als anderen.

Waar ik wel een beetje genoeg van heb zijn de muggen. Ik word helemaal lek gestoken en heb het idee dat de muggen melk niet echt helpt. Ondanks dat ik een klamboe heb moet ik elke mug killen voor ik ga slapen in mijn kamer. Resultaat: met een deodorant bus en een aansteker soms wel een uur lang bezig met muggen verbranden. Maar dan wel slapen zonder gezoem, dat is wat waard.

Ondertussen heb ik me ook al wat meer verdiept in lokaal voedsel. Zo kun je cassave en bruine bonen eten op de markt. Is er chiapatti of rolex; een soort pannenkoek met daarin omelet en groente. Als afwisseling eet ik af en toe soepkip; lees meer botten dan vlees, maar het idee is daar. En is er matooke, een soort stamppot van aardappel en banaan, aangezien ik niet tegen banaan kan niks voor mij, maar ziet er lekker uit haha.

Dan het andere voedsel de restaurantjes. Super lekker eten voor een klein prijsje. Mixgrill, patatjes, soep, indiaans (er zijn veel indiers hier die gek genoeg alle supermarkten beheren, erg eigennaardig) een tentje met hele lekkere milkshakes en ook erg goed voor de stoelgang, goede broodjes, etc, etc. Ja ontwikkelingswerk is zwaar jongens haha maar een beetje genieten moet kunnen toch?!?!

Als ik het dan toch over genieten heb laat me dan verder vertellen over de lekkere resorts die je hier hebt waar je heerlijk kunt zwemmen onder toezicht van aapjes. Ik heb al een paar vaste plekken hier in Jinja waar ik graag vertoef in mijn vrije tijd. Uitzicht op de Nijlrivier zoekend naar krokodillen (nog geen gezien helaas maar ik geef de moed niet op!) Wel heb ik een grote varaan gezien waarvan ik dacht dat het een krokodil was.

In de weekenden pendel ik vaak van Jinja naar Kampala om daar mijn oegandese vrienden op te zoeken. Kampala is dus zoals eerder verteld de grote hoofdstad en is heerlijk om even in de drukte te zijn na een week stage. Je kan hier super uit gaan met hele leuke clubs. (zwembad in de club, eten, goedkoop bier, noem het maar en het is er!) Ondertussen kan ik ook aardig dansen op de reageaton muziek en beginnen de heupen langzaam los te komen. In iedergeval dat hoor ik van de lokale mensen dat ik aardig kan dansen voor een Muzungu (blanke). Dus in de weekenden vermaak ik me ook prima.

Een van de laatste keren dat ik uit was gegaan was ik in me eentje op een boda daar heen gegaan. Ik had al wat drankjes op en op een gegeven moment kwamen we in een achterbuurtje waarvan ik dacht hier kan de club denk ik niet zijn. Op een gegeven moment kwamen we bij een groep mensen (erg donker, zowel de mensen als het licht) en ging de boda in zijn taal hele gesprekken voeren. Ik was al klaar voor het ergste en vroeg aan hem weet je wel waar we heen moeten? "Ja", zegt hij natuurlijk maar dat zeggen ze allemaal al verstaan ze geen Engels. Dus dat schoot niet echt op. Uiteindelijk zijn we verder gereden en god zij dank ook nog op de goede plek aangekomen.

Vanuit dit avontuur naar het volgende. Ik ben dus gaan raften. Je kon kiezen uit verschillende boten met verschillen "levels" van wildheid. Ik met mn grote mond: De wildste natuurlijk! Nou ik heb het geweten. Wat een rivier de Nijl niet normaal. Zo'n zware stroming en dikke golven. De boot is dan ook een paar keer omgeslagen wat in het begin niet zo'n probleem was want ik kwam vrij snel weer boven water en lukt het ook om de boot weer te vinden. Toen gingen we op weg naar de lunch. Er was nog een rof stuk, zogenoemd the bad place. Nou die plek deed zn naam eer aan. Niet normaal hoe dik die stroming daar was. Ik keek naar de rivier en dacht gaan we daar doorheen? Nog geen 2 minuten in the bad place en de boot begint te tollen. WIj vasthouden en roeien als een malle om eruit te komen zonder resultaat. De gids was al overboord en daar zaten we dus in een stuurloze boot zonder gids. Niet veel later ging de boot in zijn geheel om en daar lag ik in het water. Iedere keer werd ik onder water getrokken en was het pikzwart. Ik kreeg na vijf keer onder te zijn gegaan geen lucht meer en mn hele mond zat vol water. Op dat moment begon de paniek. Ookal had ik een reddingsvest aan, de stroming was zo sterk dat je totaal machteloos was. In het begin had de gids nog gezegt dat zwemmen zinloos was en dat je gewoon op je rug moest liggen en je over moest geven aan de rivier. Een gerust stellende gedachte. Ik alsnog proberen te zwemmen voor mn leven wat totaal zinloos was. Na 2 liter nijlwater te hebben gedronken en totaal buiten adem te zijn wist ik me gelukkig aan de zijkant van de rivier te brengen. Gelukkig de goede kan want ik hoorde later van de gids dat als ik voor de andere kant had gekozen het minder goed had kunnen aflopen. Weer een hele ervaring erbij met magere hijn op mn schouder. Maarrr... Raften was leuk!

De dagen erna heb ik het wat rustiger aan gedaan en ben ik terug gegaan naar Jinja. Hier heb ik een beetje aan school gewerkt, ja dat moet ook gebeuren helaas. En ja van uitstel komt afstel dus ben er toch maar aan begonnen.

Zoo voor nu even genoeg. Ik mis Nederland wel een beetje maar blijf toch nog maar hier omdat het zo mooi is. Aanstaande donderdag ga ik op safari in Noord Oeganda aan de grens van Soedan. Dit schijnt het meest verwilderde en afgezonderde park te zijn, dus precies goed voor mij.

Ik schrijf vanavond nog een extra verslag over mijn ervaringen afgelopen week in de village en de goede projectjes die ik tot nu toe heb gedaan.

Ik mis jullie wel allemaal!

LIefs en Groetjes!